5 tot 7 april

Hallo plekje Penguin. Waar heb je dan die gekleurde pinguïn verstopt? Na wat rond vragen in het dorpje wisten we dan eindelijk waar die stond. Was minder leuk dan verwacht. Wij dachten hier staat weer een grote pinguïn waarmee we kunnen knuffelen. Dat was helaas niet het geval. Langs de snelweg stond een bord met een pinguïn in verschillende kleuren. Dat was wel weer een tegenvaller, maar wij hebben hem wel in het echt gezien!

Daarna zijn we doorgereden naar Wynyard. Tussen Wynyard en Stanley zou de dipfalls zijn. Maar die kregen we niet zo heel goed gevonden. Een vrouw bij de apotheek had gezegd waar we naar toe moesten gaan. Ook had ze ons tips gegeven wat we nog meer konden bezoeken. We werden naar twee hele mooie punten gestuurd, waar we dus een geweldig uitzicht hadden op de zee.

Daarna zijn we door gereden na de dipfalls. Hier hebben wij allereerst de big tree bezocht. Een boom met een omtrek van 16 meter. En schatten dat deze boom meer dan 400 jaar oud is. Dit was echt een mega boom! Voelde me hier best wel klein bij. Daarna zijn we doorgereden naar de waterval. Het was wel een kleintje maar prachtig om te zien.

Daarna dachten we de Tarkine Drive te doen. Maar voordat we die konden doen moesten we eerst even tanken. Dus uiteindelijk kwamen we een klein weg restaurantje tegen die ook bezine verkocht. Ofja dat stond teminste op een mega bord aan de muur. Toen ik de benzinepomp zag, begon mijn hoop weg te zakken. Van de ene station miste de slag al. En wat mijn voorgevoel was klopte ook. Geen benzinepomp meer. Om te tanken moesten we terug rijden na Smithon. Dan doen we dat maar en zoeken we hier ook maar een camping. De camping daar mochten we dus al niet op. Dan rijden we maar door naar de volgende campingground een uur verder. Dit leek dus op een grote parkeerplaats, maar hier mochten we teminste slapen.

De dag erna zijn we de Tarkine drive gaan doen. Hier konden we verschillende dingen bezoeken. Als eerste wilde we de Milkshake Hills bezoeken. Maar omdat er verschillende bomen waren omgevallen konden we hier niet komen.
Daarna zijn we naar de Demster lookout gelopen. Hier konden we heel ver weg kijken over de heuvels heen. Natuurlijk ook weer prachtig om te zien. Daarna zijn we gestopt bij Sink Chisholm. Hier konden we een kleine wandeling na het water doen. Voor ons liep een ouder stel die ons van alles uitlegde over de plaats. Ook dat daar in het water vogelbekdieren zitten, maar helaas hebben we die niet gezien.

Verder bij de Tarkine Drive konden we ook de Julius River bezoeken. Hier was een wandeling lang de rivier af. Leuke enge brugjes waren hier, maar helaas zagen wij het pad niet meer en zijn we vlug omgedraaid. Want wij wilde niet het zelfde mee maken als een paar weken terug. Verder was bij de Tarkine Drive nog de Sumac lookout. Hier konden we prachtig over de bergen met heel veel bomen kijken.

Daarna zijn we richting Strahan gereden. Dit was een lange rit. De navigatie gaf aan dat we er ongeveer drie uur op zouden rijden. Wij dachten dat zal wel mee vallen, je mag hier toch overal 100 km per uur. Binnen een half uur hadden we door waarom. De navigatie gaf aan sla rechts af na 75 km. Dit was een gravel road waar je 100 km per uur mocht. Maar wanneer we harder reden dan 40 km per uur begon de auto te slippen. Dus zijn we deze weg maar door gesukkeld met 40 km per uur. Wat konden we op deze weg toch ver weg kijken en ook lekker rustig. In totaal zijn we hier ook maar 10 auto's tegen gekomen.

Toen we eindelijk bijna bij Strahan waren hoorde we opeens een gek geluid. Het leek op een cola flesje die open werd gedraaid die net flink geschud was. Wij natuurlijk al in paniek van wat is dat!?? Als we kunnen stoppen dan stoppen we maar. Dus een stuk verder op de auto aan de kant gegooid en alles gaan checken. Misschien was het de band wel, dus ik al een paar keer tegen de band aangetrapt en de achterband leek wel wat slapper te zijn maar wisten het niet zeker. We zullen wel doorrijden naar de eerste beste benzinepomp om de druk te meten. De eerste benzinepomp had geen bandenpomp dus konden we ook niks meten. Ondertussen waren we de auto alweer een beetje vergeten en waren maar naar het strand gereden. Hoe dom was dat. Toen we op het strand aankwamen en de auto uitstapte was heel de band slap. Oke wat nu. Gelukkig kwam een sterke man ons helpen met de band en heeft hij de band voor ons vervangen. Dan maar de eerste beste garage opzoeken en hopen dat hij wat met de band kan. Helaas hadden wij al te lang met een lege band gereden en kon de band dus niet meer gemaakt worden. Ook had hij voor ons geen nieuwe band meer liggen. Dan moeten we morgen maar opzoek gaan naar een andere auto garage.

Omdat het dan toch me verjaardag is en beide zin hebben in lekker eten een restaurantje opgezocht en hier een lekkere kip schnitzel met friet gegeten. Na het eten was het hier alweer lekker donker en moesten we nog naar de camping. Na 20 minuten door de middel of know where gereden te hebben en nog steeds geen camping in zicht zijn we weer om gedraaid. Wel hebben we een possum over de straat zien gaan en een ander beestje over de straat zien huppen. We hoopte op goed geluk om iets van een simpel hoteltje of wat dan ook in het dorp te kunnen vinden. Als eerste hadden we aangeklopt bij een hostel. Maar hier was de receptie al gesloten en een enge man hielp ons. We mochten dan met onze auto tussen een boomstam en een tentje door rijden, maar we vertrouwden die man totaal niet en hebben dit dus niet gedaan.

Daarna zijn we doorgereden naar een hotel maar voor een nacht zouden wij 180$ moeten betalen, maar gelukkig zij de dame achter de receptie dat om de hoek nog een camping was. Dit zeide ze dus niet bij het informatiepunt waar we hadden geïnformeerd voor een camping. Nadat we de lokale telefooncel opgezocht hadden en Ellen iemand had gesproken konden we eindelijk zeggen dat we een slaapplek hadden. Wat was dat fijn zeg!

Vrijdag 7 april zijn wij eerst naar Rosebery gereden. Hier hoopte we dat wij onze band konden vervangen. Maar helaas kon dat hier niet en zouden we terug moeten rijden naar Burnie. We hebben er maar voor gekozen om dit niet te doen. We hopen dat de wonderen nog niet de wereld uit zijn en de andere 4 banden niet kapot gaan in de laatste dagen hier op Tasmanië.

Verder konden we in Rosebery naar de Montezuma Falls. Dit zou een wandeling zijn van 3 uur return. Wij hebben dit gelopen in twee en half uur. Maar tijdens deze wandeling liepen we door een prachtig rainforest. Uiteindelijk kwamen we dan aan bij een van de hoogste watervallen van Tasmanië. Dit was natuurlijk ook weer prachtig om te zien. Ook was hier een bruggetje. Deze wiebelde heel erg en zijn er toen ook maar weer vlug vanaf gegaan.

Daarna zijn we naar de Cradle Mpuntains gereden. Hier dachten we slim te zijn om als eerste naar een informatiepuntje te gaan om te informeren over een camping. Gelukkig zat de camping tegenover ons en hebben we hier meteen een plaatsje geboekt voordat we verder gingen. Daarna zijn we naar het natuurgebied gegaan en hebben we hier eerst een korte mooie wandeling gemaakt. Daarna zijn we doorgereden naar het meer. Hier konden we prachtig op de bergen uitkijken en als we goed zouden kijken zouden we ook nog eens wombats tegen komen. Wij zijn natuurlijk goed opzoek gegaan, maar zijn ze niet tegen gekomen. Wel hebben we alweer een walibi gezien.